GERMİR EKMEĞİ

Koca koca bakır leğenlere bir evin bir haftalık hamuru yoğrulup, başının üzerine alınıp mahalle fırınına doğru yola çıkardı.

Hafta sonları ziyarete gittiğimiz babaannemlerin de ekmek pişirme ritüelleri eğer Pazar gününe denk gelirse bizim için de keyif başlıyor demekti. Adımımızı arabadan attığımız anda koşa koşa fırına giderdik. Zamanında rahmetli babannemin pişirdiği fakat bizim denk geldiğimiz dönemlerde yengemin bu işi göğüslediği belki meşakkatli fakat unutulmayan günlerdi. Çocukluk bu ya belki hamur ile oynamak isterdik , belki de pişen ekmeklerden birer ikişer kapıp doğru evde alırdık soluğumuzu. Önce üzerine tuzla katık ettiğimiz sarımsak sürer, sonra biraz da nane ve toz biber ile taçlandırırdık ekmeğimizi 😋

Eğer “peksimet” te var ise o günün pişirme programında, bir çay demleyip ailece bahçede alırdık soluğumuzu.

Öyle ya da böyle bu günlerde hepimizin evlerinde pişirmeye çalıştığımız ekmeklerimiz o dönemlerde Germir’de mahalle aralarında meskun bulunan fırınlarda yapılırdı.

Halen aşağı mahallede 2 adet, yukarı mahallede de 2 adet sapasağlam hizmete devam etmesi de Germir fırınlarının vefasını göstermiyor mu ?

Çocukluk günlerimizde kalan bu güzel geleneği yaşatan herkese teşekkür ederim.

Her şey o dönemin insanları ile ve kaybettiklerimizin varlığı ile güzel olsa da ;

Bugün Pazar ve bu görüntülerle #GermirEkmeği ‘nin kokusu burnunuza, lezzeti damağınıza, hatıraları ise gününüze eşlik etsin.

Cümle geçmişimize rahmet olsun.